SZUKAJ NA STRONACH EUROPE DIRECT LUBLIN
Po raz pierwszy większość Europejczyków uważa, że ich głos liczy się w UE – tak wynika z opublikowanych dzisiaj wyników badania Eurobarometr. Rośnie również liczba Europejczyków, którzy mają pozytywny wizerunek UE. Wsparcie dla unii gospodarczej i walutowej jest nadal silne, a w strefie euro osiągnęło rekordowy poziom.
Poniżej przedstawiamy wybrane najważniejsze wyniki opublikowanego dzisiaj ostatniego standardowego badania Eurobarometr przeprowadzonego w dniach 8–22 listopada.
1. Wzrost pozytywnych wskaźników politycznych
Po raz pierwszy odkąd zadano to pytanie, większość Europejczyków zgadza się ze stwierdzeniem, że „ich głos ma znaczenie w UE” (49 proc., o 4 proc. więcej niż wiosną 2018 r.). Nie zgadza się z nim 47 proc. (o 2 proc. mniej niż wiosną 2018 r.), a 4 proc. (o 2 proc. mniej) „nie wie”. W 16 państwach członkowskich UE większość respondentów uważa, że ich głos ma znaczenie w Unii Europejskiej – najwyższe wyniki odnotowano w Danii (73 proc.), w Szwecji (71 proc.) i w Niemczech (70 proc.).
43 proc. Europejczyków postrzega UE w sposób pozytywny (o 3 proc. więcej niż wiosną 2018 r.). Jest to najlepszy wynik od jesieni 2009 r. Ponad jedna trzecia respondentów postrzega UE neutralnie (36 proc., o 1 proc. mniej niż wiosną 2018 r.), jedna piąta ma negatywny wizerunek (20 proc., o 1 proc. mniej), a 1 proc. nie ma zdania. Od ostatniego standardowego badania Eurobarometr z wiosny 2018 r. odsetek respondentów z pozytywnym wizerunkiem UE wzrósł w 17 państwach członkowskich UE – najbardziej w Szwecji (53 proc., wzrost o 11 proc.), Hiszpanii (43 proc., wzrost o 10 proc.) i Wielkiej Brytanii (43 proc., wzrost o 9 proc.).
Zaufanie do UE pozostaje na poziomie 42 proc. i jest najwyższe od jesieni 2010 r. Zaufanie przeważa w 17 państwach członkowskich UE (w porównaniu z 15 wiosną 2018 r.). Największe zaufanie mają mieszkańcy Litwy (65 proc.), Danii (60 proc.) i Szwecji (59 proc.). Zaufanie do UE jest nadal wyższe niż zaufanie do krajowych rządów i parlamentów. 42 proc. Europejczyków ufa Unii Europejskiej, a 35 proc. ufa własnym parlamentom i rządom narodowym (w obu przypadkach odnotowano wzrost o 1 proc. w porównaniu z wiosną 2018 r.).
2. Poparcie dla obywatelstwa UE i swobody przemieszczania się we wszystkich państwach członkowskich UE
We wszystkich 28 państwach członkowskich większość respondentów czuje się obywatelami UE: 71 proc. w skali całej UE (o 1 proc. więcej niż wiosną 2018 r.). Występują różnice między krajami – od 89 proc. w Luksemburgu do 51 proc. w Bułgarii.
Zdecydowana większość respondentów popiera „swobodne przemieszczanie się obywateli UE” (83 proc., o 1 proc. więcej niż wiosną 2018 r.). W każdym z państw członkowskich UE ponad dwie trzecie respondentów podziela ten pogląd.
3. Nadal silne poparcie dla euro
20 lat po wprowadzeniu wspólnej waluty poparcie dla unii gospodarczej i walutowej oraz dla waluty euro utrzymuje się na rekordowo wysokim poziomie. Trzy czwarte respondentów (75 proc., o 1 proc. więcej) w strefie euro popiera wspólną walutę.
Większość obywateli UE uważa, że gospodarka europejska jest w „dobrej” kondycji (49 proc., niewielki spadek o 1 proc. od wiosny 2018 r.). 38 proc. respondentów uważa, że gospodarka europejska jest w „złej” kondycji (wzrost o 1 proc.), a 13 proc. nie ma zdania.
Pozytywne opinie na temat sytuacji gospodarki krajowej (49 proc., bez zmian) nadal przeważają nad negatywnymi (48 proc., wzrost o 1 proc.), ale tylko o jeden punkt procentowy. Większość respondentów w 16 państwach członkowskich UE (14 wiosną 2018 r.) uważa, że kondycja gospodarki krajowej jest „dobra”. Najbardziej pozytywne zdanie mają mieszkańcy Malty (95 proc.) oraz Luksemburga i Holandii (po 91 proc.). Wyniki powyżej 80 proc. odnotowano w Danii, w Niemczech, w Szwecji (po 88 proc.) i w Austrii (81 proc.). Najniższe wyniki odnotowano w Grecji (6 proc.), w Chorwacji (16 proc.) oraz w Hiszpanii i w Bułgarii (po 18 proc.).
4. Europejczycy nadal najbardziej obawiają się migracji i terroryzmu
Napływ migrantów jest nadal głównym źródłem obaw na poziomie UE – wskazuje go 40 proc. ankietowanych (o 2 proc. więcej niż wiosną 2018 r.). Wskazywany jest on dwa razy częściej niż terroryzm (20 proc.), który pozostaje drugim najważniejszym problemem, pomimo że jest wskazywany znacznie rzadziej (spadek o 9 proc. od wiosny 2018 r.). Trzecie miejsce zajmuje stan finansów publicznych państw członkowskich (19 proc., wzrost o 2 proc.) – problem ten znalazł się w pierwszej trójce po raz pierwszy od jesieni 2014 r., po tym jak wyprzedził sytuację gospodarczą (18 proc., bez zmian), która znalazła się na czwartym miejscu po raz pierwszy od jesieni 2010 r. Zmiana klimatu jest ważnym problemem dla 16 proc. respondentów. Odnotowała ona największy wzrost (o 5 proc.) i zajmuje piąte miejsce w rankingu.
Bezrobocie zajmuje szóste miejsce na poziomie UE (13 proc., najniższy poziom od 2010 r.), jednak nadal jest ważnym problemem na poziomie krajowym (23 proc., o 2 proc. mniej). Jest to najniższy wynik od 2007 r. W tej kategorii drugie miejsce ex aequo zajmują wzrost cen/inflacja/koszty utrzymania (21 proc., wzrost o 4 proc.) i napływ migrantów (21 proc., bez zmian). Po raz pierwszy od jesieni 200 8 r. koszty utrzymania pojawiają się na drugim miejscu w klasyfikacji problemów na poziomie krajowym. Na czwartym miejscu z wynikiem 20 proc. (o 3 proc. mniej) są zdrowie i zabezpieczenie społeczne, które powracają do poziomu odnotowanego jesienią 2017 r. Sytuacja gospodarcza (15 proc., bez zmian) i emerytury (15 proc., o 2 proc. mniej) zajmują ex aequo piąte miejsce. Na kolejnym miejscu są sprawy środowiska, klimatu i energii (14 proc., o 4 proc. więcej), które osiągnęły rekordowo wysoki wynik.
Kontekst
Standardowe badanie Eurobarometr z jesieni 2018 r. (EB 90) przeprowadzono w formie wywiadów bezpośrednich między 8 a 22 listopada 2018 r. W badaniu wzięło udział 32 600 osób ze wszystkich państw członkowskich UE[1] i z krajów kandydujących[2].
[1] 27,424 wywiadów w 28 państwach członkowskich UE.
[2] Z 28 państw członkowskich UE, pięciu krajów kandydujących (byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, Turcji, Czarnogóry, Serbii i Albanii) oraz spośród społeczności Turków cypryjskich w części kraju, która nie jest kontrolowana przez rząd Republiki Cypryjskiej.
